พิธีเปิดโอลิมปิคเกมส์ เมื่อวันที่แปด เดือนแปด ปีสองพันแปด ทำได้อย่างอลังการ แม้จะมีคนบอกตำหนิว่า สิ่งที่เห็นในสนามจะแตกต่างกับสิ่งที่ถ่ายทอดไปทั่วโลก
แต่คิดในมุม จาง อี้ โหม้ว ผู้กำกับว่า
"คนในสนามรังนกเรือนแสน จะเทียบอะไรกับคนทางบ้านอีกพันล้านหล่ะ?"
ไม่แน่ว่าในอนาคตอันไม่ไกลนี้ พิธีเปิดโอลิมปิก จะเป็นหนังสามชั่วโมงเรื่องหนึ่ง ที่มีแค่ช่วงเดินพาเหรดของนักกีฬาที่เป็นภาพจริง
โอลิมปิกครั้งนี้ คงจบไปอย่างอลังการที่สุด แต่คนที่ผมรู้จัก กลับมาจากจีนช่วงปีนี้ด้วยความไม่ค่อยประทับใจต่อคนจีนซักเท่าไหร่ เพราะเรื่องการท่องเที่ยว ธรรมชาติคนจีนไม่ใช่คนที่ต้อนรับขับสู้เหมือนคนไทย
เรื่องภาษาอังกฤษ คงเป็นอุปสรรคใหญ่ที่คนจะเที่ยวประเทศจีนต้องคิดหนัก แต่ต่อไปจีนคิดว่ามันอาจไม่ใช่ปัญหา
ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่รีบเร่งบีบคั้น คนจีนเมืองใหญ่ เช่น ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ มีแนวโน้มจะโกรธ และรำคาญชาติอื่นที่พูดภาษาเขาไม่ได้
จากปัจจุบัน การที่จีนเป็นฐานการผลิตสินค้าที่ใช้กันทั้งโลกกว่าหกสิบเปอร์เซนต์ ทำให้สิบปีที่ผ่านมา คนจีนมีฐานะดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ชนชั้นกลางกว่าหลายร้อยล้านครัวเรือน ย่อมอยากมีรถ อยากมีบ้านเดี่ยว อยากกินหูฉลาม
เป็นการเหยียบคันเร่งอย่างแรงของภาวะโลกร้อน และปัญหาสิ่งแวดล้อม
การเพิ่มจำนวนปศุสัตว์ทำให้ทำลายทุ่งหญ้าในแถบมองโกเลียใน ทำให้พื้นที่เป็นทะเลทราย กลายเป็นพายุทรายกระหน่ำกรุงปักกิ่ง
การมีจำนวนรถจำนวนมากขึ้น จำเป็นต้องถลุงเหล็กด้วยพลังงานถ่านหิน เมื่อถอยรถออกไปใช้ ก็ต้องใช้น้ำมันจากซากฟอสซิล การบริโภคอาหารที่ต้องการหีบห่อจำนวนมาก เพิ่มปริมาณคาร์บอนในชั้นบรรยากาศอย่างมาก
ฉลามลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากโดนตัดครีบเพื่อส่งเข้าครัวในภัตตาคารเหลาสุดหรู ทำให้ปลาที่เป็นเหยื่อมีปริมาณมากขึ้น แพลงตอนพืช และสาหร่ายทะเลลดลงอย่างรวดเร็ว ทำให้ไม่สามารถลดปริมาณคาร์บอนได้เท่าเดิม
แน่นอนว่าข่าวร้ายพวกนี้ เป็นความจริงที่เลี่ยงไม่ได้ และก็ไม่เป็นธรรมนักหากจะห้ามชนชั้นกลางจีนไม่ให้บริโภคทรัพยากรมากขึ้น ซึ่งส่วนหนึ่งพวกเขาก็ติดภาพสังคมบริโภคของสหรัฐอเมริกา
เมื่อเงินได้มาอย่างง่าย แต่ความสามารถทางสังคมยังไม่พัฒนาตาม สิ่งที่เห็นในโอลิมปิกจึงเป็นภาพสะท้อนอะไรบางอย่าง เช่น การที่คนจีนไม่รู้จักเข้าคิว การที่ไม่รู้มารยาทการชมกีฬา ฯลฯ
คนจีนบางจำพวก เมื่อเห็นคนอื่นเริ่มมีฐานะ ก็อยากมีอยากได้บ้าง แต่ด้วยความสามารถที่ไม่เพียงพอ บวกความมักง่าย ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาคนที่ไปประเทศจีน จะมีประสบการณ์ว่าคนจีนไม่ซื่อสัตย์ และฉกฉวยโอกาส ฉ้อโกงทั้งทางตรง และทางอ้อม
กฎระเบียบของทางราชการ มีความซับซ้อนคล้ายกับประเทศไทย การขออนุญาตทำอะไร เป็นเรื่องยุ่งยากไปเสียหมด
ซึ่งเป็นช่องทางของการคอร์รัปชั่นทั้งตามน้ำ และทวนน้ำข่าวแม่น้ำโขงไหลเอ่อทั่วสองริมฝั่ง ตั้งแต่เชียงราย ถึงหนองคาย เวียงจันทน์ และความเดือนร้อนกำลังลามลงไปทางท้ายน้ำ มีหลายคนสัญนิษฐานและตั้งคำถามถึงสาเหตุว่า เกิดจากการที่จีน ทำเขื่อนกั้นน้ำลำน้ำโขง จำนวนแปดแห่งในมณฑลยูนาน เพื่อนำไปผลิตไฟฟ้ารองรับพื้นที่อุตสาหกรรมใหม่หรือไม่?
แล้วชาติผู้ได้รับผลกระทบอย่างพม่า ลาว ไทย กัมพูชา เวียดนาม ที่มีเงินจีนลงทุนทางธุรกิจจำนวนมหาศาล จะ
กล้ารวมตัวเรียกร้องใดๆ หรือไม่?
ข่าวไข้หวัดนกเมื่อสองปีก่อน มีคนจีนหัวเส ทำวัคซีนปลอมออกขาย ด้วยการเจือจางวัคซีน และขายราคาถูก ซึ่งหารู้ไม่ว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้เชื้อกลายพันธุ์ และแข็งแรงขึ้นจนกลายเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาและป้องกัน อันเป็นผลกระทบระดับมนุษยชาติ
หนังสือต่างประเทศได้เปรียบจีน ว่าเหมือน ยักษ์ตื่น หรือมังกรขยับตัวแล้ว ซึ่งก็เป็นการเปรียบที่ได้เห็นภาพ แต่อีกทางหนึ่ง กล่องแพนโดร่าอีกกล่องหนึ่งที่ได้ถูกเปิดออก หากทั้งโลกยังไม่มีทางออกใดๆเป็นกล่องแพนโดร่ากล่องใหญ่ ที่จะส่งผลกระทบกับโลกทั้งโลกได้เร็วๆ นี้ ซึ่งเป็นการนับถอยหลังในวันแรกของวันที่เหลือนั่นเอง
